The Doobie Brothers - Takin' It to the Streets (1976)

Redelijk album waar we voor het eerst Michael Mcdonald zijn stem horen.
''Takin' it to the streets is echt een heel goed nummer !
En wat heeft Mcdonald een geweldige stem !
3*

Had tot nu toe alleen Listen To The Music - The Very Best Of van The Doobies!
Daardoor viel dit album toch tegen!
3* doordat Takin' It To The Streets en It Keeps You Runnin' het gemiddelde behoorlijk opschroeven!
Dat zijn 2 geweldige tracks!

Een van de grootste raadselen uit de rock-geschiedenis. Wat bezielde The Doobie Brothers toch om toen Tom Johnston door ziekte niet meer kon meedoen, als vervanger Michael McDonald te kiezen? Een groter verschil in stijl tussen die twee is bijna niet denkbaar. De Doobies veranderden met deze plaat van een spannende rockband in een slap popbandje.

Dit album stelt mij toch wat teleur. De spanning is er hier wel wat af. Hoewel Michael McDonald een goede zanger is, klinkt het hier en daar wel heel safe.
De 2 nummers die mij het meest aanspreken zijn het; Takin' it to the streets, wat nu nog steeds de pan uit swingt en het enige nummer met wat oude pit nl. Turn it Loose.
Keeps you runnin' kan er ook nog mee door en daar houd het wel een aardig eindje mee op.
Met Wheels of fortune, maakt het geen slechte start, maar echt overtuigen doet het me niet. 8th Avenue Shuffle komt pas laat op gang. Nee, niet mijn favoriete van The Doobie Brothers. Wisselvallig en wat saai. Ik ben ook niet een voorstander van Michael McDonald, ondanks dat hij op dit album met Takin' en Runnin' het meest genietbare heeft gemaakt. Ik prefereer toch de sound voor die tijd.
Het klinkt heus niet slecht en heeft wel een goede seventies sound, maar dan van sky radio.
Ik ben het eens met Bombong dat de spanning is ingeruild voor mainstream pop.
Wat meer Turn it loose, had geen kwaad gekund, nu is het veelal een Losin' End.
Een krappe 3*

Het BESTE Doobie Brothers album! Dit was het eerste album waarop Michael McDonald de vocals verzorgt. De single Takin' It To The Streets werd helaas geen hit in Nederland maar toch blijf ik dit een topper vinden!

Ook Losin' End, Carry Me Away, Rio (met Maria Muldaur) en It Keeps You Runnin' vind ik top!
Dat laatste nummer is ook opgenomen door Carly Simon net zoals later ook You Belong To Me (ook een nummer van the Doobie Brothers).

4*

Inderdaad het beste Doobie Brothers album. Hoogtepunten: Wheels of fortune, Takin' it to the streets, 8th Avenue Shuffle en It keeps you runnin'.

Zo'n ongelofelijk verschil met eerdere Doobie albums. De soulvolle benadering van Michael Mcdonald is overduidelijk hoorbaar in dit album, die overigens verder niet teleurstelt.

Voor degene die bekend zijn met het werk van Madlib; zij herkennen een klein stukje uit Rio waar Madlib een geweldige beat uit heeft weten te maken

Vreemd ik heb de Nederlandse persing uit 1976 en die heeft op plaat (én labels) de volgende volgorde ..

A
Wheels of Fortune (4:57)
8th Avenue Shuffle (4:44)
Takin' It to the Streets (4:00)
Rio (3:51)

B
Carry Me Away (4:06)
Turn It Loose (3:57)
Losin' End (3:49)
For Someone Special (5:05)
It Keeps You Runnin' (4:20)

Terwijl op de hoes de volgorde van MuMe staat!? Iemand dezelfde plaat in bezit?
Na jaren nog eens gedraaid, het is eigenlijk een kruising van de ‘oude’ Doobie Brothers en Steely Dan.

Wat een slecht album dit. Zonde, want de voorgaande albums waren een stuk beter. Wat een wisseling van bezetting tot gevolg kan hebben is hier pijnlijk duidelijk. Inspiratieloos wordt een 9-tal songs ten gehore gebracht. De dynamiek van de oude Doobies is compleet verdwenen.
Een wonder dat dit album in de jaarlijst 1976 van Oor staat opgenomen (op 41), dankzij 10 punten van Alfred Lagarde.
Ik vind 2* eigenlijk al ruim beloond.

Michael McDonald moest mr. Doobie Brothers, Tom Johnston, vervangen en deed vervolgens niets om de Doobie brothers zelfs maar te laten klinken zoals het dat ongeveer ooit onder Johnston had gedaan.

Maar Michael McDonald had wel zijn eigen repertoire, zijn prima stem en feitelijk zocht hij tegelijkertijd een goede begeleidingsband.

Zo ontstond er een verstandshuwelijk, dat voor beiden commercieel uiteindelijk goed is uitgepakt. Misschien moet McDonald wel worden geprezen voor het feit dat hij geen nep Johnston sound wilde neerzetten en vanaf het eerste begin zijn geluid heeft gepresenteerd. Dat het maar duidelijk moge zijn.

Dus inderdaad geen Listen to the music maar It keeps you runnin'. Twee verschillende stijlen maar wel allebei de Doobie Brothers.
De vraag die overblijft: kunnen de (trouwe) luisteraars van de DB het nummer van McDonald tegelijkertijd óók waarderen om z'n inhoud? Of is het gebeurd met de liefde?

Aanvankelijk wees ik het af. Later, moet ik erkennen, heeft McDonald meer waardering van mij gekregen. en hoef ik pas op de latere Doobie brothers albums te stemmen nadat ik eerst diep adem heb kunnen halen.
Een hele avond McDonald gaat me ook te ver. Maar tien van die songs kan ik prima hebben.

Redelijk Doobies album, middenmoter in het oevre. Bevat wel het zeer fraaie Takin’ it to the streets. Daarom half sterretje erbij.

De Doobies sloegen met het aantrekken van zanger Michael Mc Donald een andere weg in en die beviel mij uitstekend!! De albums met Michael als leadzanger gingen richting Steely Dan.

Ik begon met drie sterren voor dit album, omdat er voor mijn gevoel weinig uitschieters op staan en de plaat als geheel niet het niveau van de eerdere albums haalt. Toch betrap ik me erop dat ik deze plaat de laatste tijd toevallig vaker draai. Daarom gewoon een punt erbij. Want ja: meer middle-of-the-road, maar wel lekker. Zeker de productie.

Vandaag de plaat nog eens op de draaitafel gelegd en met aandacht beluisterd. Was toch iets te streng,
naast het geweldige Takin’ it to the streets zijn de opener Wheels of Fortune, 8th Avenue Shuffle, Carry me Away en Turn it Loose toch ook wel heel lekker.

Toch nog 1/2 sterretje erbij. Zo zie je maar
Fraaie hoes ook.

De albums met Michael Mc Donald hebben heel veel aan de the Doobies toegevoegd, vind ik.

De eerste met Michael McDonald en het valt mij niet tegen. Dat heeft ook zeker te maken met het feit dat geen enkel Doobie Brothers album mij de volle lengte kon en kan boeien. De periode met Tom Johnston kan mij wat beter bekoren in vergelijking met de platen met McDonald, desalniettemin heeft dit schijfje wel zijn charme. Ondanks dat het geluid een stuk meer opschuift richting soul en een vleug funk klinkt het als geheel ook wel weer afwisselend. Wheels of Fortune is swingend, funky en vormt een prima opener wat mij betreft. Het titelnummer is aardig maar kan mij niet de hele lengte boeien. For Someone Special wordt niet vaak genoemd als een goede track maar de jazzy arrangementen geven het wel een bepaalde schwung. Qua arrangementen en zanglijnen zou het trouwens zo uit de collectie van Steely Dan kunnen komen maar dat terzijde. It Keeps You Runnin' en Turn It Loose zijn ook al niet onaardig. Kortom, zeker geen absolute topper maar het geluid klinkt fris, gevarieerd en McDonald brengt ook wel wat flair mee en dat maakt Takin' It to the Streets de beste plaat met Michael in de gelederen als het aan mij ligt.

Inderdaad, De productie is eenvoudig: alle instrumenten klinken heel helder aanwezig en natuurlijk. TOP!
Weinig effecten, galm en dat soort dingen.

Ik vind dit een geweldige Doobie plaat, misschien wel hun beste. 4,5 ster

Alhoewel de periode met Michael McDonald niet mijn favoriete Doobies periode is heeft dit album toch veel te bieden. Het typisch DB geluid compleet ingeruild voor een meer soul geluid als ik het zo mag benoemen ( of soulvol...). Maar met nummers als Takin' it to the Streets, 8th Avenue Shuffle, Rio, Wheels of Fortune en het fraaie Carry me away zitten er toch genoeg echt goede songs tussen. En merk ik nu nog dat ik er na al die jaren nog graag naar luister.

Ja die doobie sound wil maar niet gaan vervelen he, wat is dat toch??