Motörhead - 1916 (1991)

Dit album gaf het startsein voor een aantal mooie albums dat Motörhead dit decenium uitbracht: deze, Overnight Sensation, March ör Die, en mijn jaren '90 favoriet: Bastards.
3,5*

een iets minder motorhead album maar wel met een paar lekkere nummers als de cover ramones, shut you down is ook een lekker energiek nummer,en de eerste 4 nummers zijn ook goed de rest is minder 3

Het begin van 4 albums op rij(op Bastards na dan) van wat echt de slechtse periode van Motorhead zou zijn.Dit album dus en March or Die(Bastards was weer een opleving)om vervolgens met het album Sacrifice weer de plank compleet mis te slaan.Maar ze zouden het met Overnight Sensation meer dan goed maken en alles kwam toch weer goed dus.Dit album heeft wel een paar goede nummers hoor,maar ook een aantal voor Motorhead begrippen dan,absolute missers.Goede nummers zijn The One To Sing The Blues,I'm So Bad(Baby I Don't Care) en het nummerGoing To Brazil en de 2 nummers die ik hierboven al genoemd heb.De rest vind ik toch echt minder,vooral het niet te pruimen titelnummer heb ik helemaal niets mee.Stem verlaagd naar 2.5*

Foei!

1916 is het beste Motörhead-album überhaupt, en ja, ik ken ook de oudjes. De perfekte afsluiter van het rijtje 'classics': Orgasmatron, Rock n' Roll, 1916. Daarna zakte het als een kaartenhuis in elkaar, en de band heeft dit nooit meer geëvenaard.

Oh, en R.A.M.O.N.E.S. is géén cover!

Waarom doet het nummer '1916' mij zo aan 'When The Tigers Broke Free' van Pink Floyd denken?

Verder een erg goed album dit. 4****

Voor mij is dit een van de mindere Motorhead albums. Zeker bij het nummer Nightmare/The Dreamtime heb ik het idee dat ze het als 'opvuller' voor het album hebben opgenomen. Love Me Forever vind ik maar een saaie ballad, en hetzelfde geldt ook voor het titelnummer, waar ik (net als ricardo) helemaal niks mee heb. Gelukkig staan er toch nog goede nummers op dit album, zoals The One To Sing The Blues, Going To Brazil en Angel City.

dit is de enige motörhead die ik heb en daar ben ik best blij mee.
lekkere nummers, bovenmodale productie (was dat niet Bill Laswell?)

Ik zit zo'n beetje tussen de negatieve en positieve reacties in. De plaat opent erg sterk met vier van de allerleukste MH-nummers (I'm So Bad, Baby I Don't Care ) om in het midden wat in te vallen, met de nummers die Mart ook al noemde, maar het einde is weer sterk, met de leuke Ramones-tribute en het best indrukwekkende titelnummer. Een dikke 3,5* dus

foei idd, Inferno uit 2004 gaat hier dubbel en dwars overheen

Dat zeer zeker

Inferno is natuurlijk stukken harder,dat zeker,maar ik vind Inferno toch minder goed dan ik in eerste instantie gedacht had.Op Inferno staat te weinig variatie op naar mijn mening.Maar van de andere kant gezien als je naar de leeftijd van die piepesnijers kijkt in 2004 bruist de energie en de expressie er vanaf,wat ik dan wel weer knap vind.Op deze plaat staan wat teveel zeikerige nummers op vind ik,de 3 nummers die ik genoemd heb vind ik voor Motorhead begrippen wel echte topnummers.


Leuk hoor.Als Pink Floyd 1916 had gemaakt had ik het wel een echt topnummer gevonden .

Ik heb deze plaat nog even beluisterd maar er staan toch nog een paar meer nummers op die ik beter vind dan ik in eerste instantie gedacht had.Track 1 tot en met 4 vind ik goed,en vervolgens track 8,9 en 10 vind ik ook erg goed.Blijven dus track 5,6,7,hoewel 7 nog wel aardig is,en nummer 11 nog over. Het titelnummer vind ik helemaal niets aan,voor Motorhead begrippen dan,en dus gewoon onder de maat.
Stem verhoogd naar 3.5*.

Inferno is inderdaad vrij heftig, maar op het gebied van vette rock n' roll scoort deze nou eenmaal hoger bij mij. Is ook het laatste album wat ik van ze heb, moet ik bekennen...

En platen als Bastards en Overnight Sensation moesten nog komen

We Are Motöread en Kiss of Death zijn anders ook bepaald niet slecht.
Met andere woorden; je Motörhead-collectie moet maar eens upgedate worden

Ik zeg "Sacrifice", over vette rock 'n' roll gesproken.

Tjonge wat scoort dit Motorhead album hier goed qua stemgemiddelde zeg. vreemd eigenlijk want ik vind deze met March or Die, Iron First en Sacrifice de minst goede albums van Motorhead. hier staan ook in de vorm van: The One To Sing The Blues, I'M So Bad (Baby I Don't Care), Ramones en Shut You Down nog een 5 tal goede en Motorhead waardige nummers op. de rest is gewoon een slappe hap, en Motorhead onwaardig vind ik. ik begrijp die hoge score hier dan ook niet, want deze band heeft veel betere albums afgeleverd die hier beduidend minder goed scoren. Op basis van de helft van de nummers die wel goed zijn geef ik hier een krappe voldoende voor in de vorm van 2.5*

Het midden van het album is wel zwak, maar de openers en de afsluiters zorgen ervoor dat ik dit toch wel een geslaagd album vind. I'm So Bad en Going to Brazil horen gewoon tot de top van MH, en ook Shut You Down en R.A.M.O.N.E.S. zijn erg lekker.

Das ook niet zo'n voor de hand liggende keuze? Hoe ben je daar aan gekomen?
Normaal kiest men voor Ace Of Spades. 'De klassieker'. (Persoonlijk heb ik liever Orgasmatron.)

gekocht toen ie uitkwam, ik vond ´m wel lekker ... vooral de eerste nummers.

Ik heb laatst de autobiografie van Lemmy gelezen. Hij had over dit album ook veel te melden. Hij vertelde in zijn boek dat de albums met een sony label(deze en March Or Die) dat hij niet tevreden was over de uitgaven en de afwerking ervan(niet over de muziek die erop staat). Dit album wat over de wereldoorlog gaat heeft op de kaft alle vlaggen staan van alle landen die aan de oorlog meededen, behalve de Franse vlag. Een grove fout van sony vond Lemmy.

Ik heb betere albums van Motorhead gehoord dan deze. De eerste nummers zijn wel goed natuurlijk. Ik heb ook dit gevoel bij March or Die. Bastards is een erg goed jaren '90 Motorhead album.

Deze is samen met March Or die, Sacrifice en Iron Fist het minst goede motorhead album. Het mooie van Motorhead vind ik dat er op de mindere albums ook altijd nog wel zo'n 2 a 3 klassiekers opstaan. Het is nooit helemaal een miskoop met wat voor Motorhead album dan ook.

En ik blijf dit het beste vinden, het enige wat mindere nummer is i.m.o. Nightmare/The Dream Time.
Ik heb deze week Kiss Of Death aangeschaft, en die is ook erg lekker trouwens. Maar ik denk niet dat ie 1916 gaat overtreffen.

De eerste 4 nummers zijn helemaal geweldig en Motorhead waardige nummers. Daarna vervolgens een drietal stuk mindere nummers, Angel City vind ik ook maar zo zo, en niet echt super. Dan komt Make My Day, wat ik ook nog een erg goed nummer vind. De cover Ramones wat een eerbetoon aan die band is vind ik ook nog ok. Shut You Down is ook zo'n typische en korte Motorhead beuker, die nog wel lekker wegluisterd. Het laatste nummer, de titeltrack dus, daar heb ik helemaal niets mee, en kan ik missen als kiespijn. Al met al een vrij wisselvallige Motorhead plaat. Die over de gehele linie niet altijd even sterk is.

De eerste 4 nummers, Make My Day en Shut You Down zijn de nummers waar het om gaat. Ramones kun je met zijn 1.26 minuten nauwlijks een volwaardig nummer van dit album noemen.

Al met al heeft dit album wel een krappe voldoende verdiend.

Ramones is geen cover maar gewoon geschreven door Motorhead als eerbetoon.

Leuk nummer wel, maar toch te kort om het een volledig nummer van dit album te noemen. Ik tel um niet echt mee als nummer op dit album. Cover of eerbetoon whatever.

Ik vind dit eigenlijk wel een beetje een soort van overgangsplaat. De platen tot en met Rock 'n' Roll waren meer punk achtige hardrock. Vanaf dit album vind ik het meer als metal klinken, en een stukje harder weer dan alle albums hiervoor. Door de mindere nummers hierop, is het wat een haat/liefde plaat voor mij. De beste nummers zijn dan ook echt steengoed, maar vooral de nummers Nightmare - The Dreamtime, Love Me Forever, Angel City en 1916 verstieren voor mij gewoon teveel de sfeer op dit album. Na de eerste 4 nummers kom je in een lekker ritme met dit album, om daarna compleet in te storten met de volgende 3 nummers. Daarna weer 3 nummers die weer lekker wegluisteren (maar door de 3 voorgangers heb ik eigenlijk geen zin meer in de rest van dit album) om vervolgens af te sluiten met een 1 of ander voortslepend legernummer. Gewoon de eerste 4 afspelen, daarna de volgende 3 skippen, om de 3 daarna te beluisteren, en vervolgens de speler uit te zetten. Een onevenwichtig album blijf ik dit vinden met erg lekkere en pakkende nummers, zowat de beste nummers van Motorhead, om vervolgens afgelost te worden door de grootste bagger die ze ooit gemaakt hebben. Een krappe voldoende kan ik hier maximaal aan kwijt.

Wel het begin van een soort van metalperiode waar ze mee begonnen. Ik vind dat je de periode van Motorhead hebt van voor en na 1916. Ace Of spades is van voor 1916 hun beste album, en Bastards vind ik hun beste plaat van de periode na 1916.

Mijn conclusie bij dit album is dat de eerste 4 nummers werkelijk fantastisch zijn. Daarna 2 mindere nummers. Nummer 7, Angel City is dan nog redelijk, maar niet super. Daarna weer 3 werkelijk geweldige nummers, met als hoogtepunt het wat speed metal achtige nummer Shut You Down, man wat een energie, om vervolgens weer af te sluiten met een enorme misser. Dit is een album met erg veel ups, 7 maar liefst. En met 3 downs, en 1 redelijk nummer. Ik heb deze de afgelopen week veelvuldig afgespeelt, maar zou hem eigenlijk een 3.5* willen geven, maar ik ben gestopt met halve sterren geven. Maar even denken offie op den duur toch voor de 4* in aanmerking kan komen. Voorlopig laat ik hem maar even op 3* staan geloof ik. De goede nummers zijn imo ook wel de beste nummers van Motorhead ooit zowat vind ik. 7 geweldige krakers staan er op dit album.

Ook deze geef ik toch maar 4* nu, omdat hij een stuk beter is dan ik in eerste instantie dacht. Het laatste nummer, de titeltrack dus, vind ik als ballad op dit album nog wel wat hebben ook, maar had beter in het midden kunnen staan, en niet als afsluiter moeten dienen voor mijn gevoel. Hadden track 5,6 en 7 hier niet opgestaan, dan waren 5* misschien wel de score van mijn kant geweest.

Ook een minpunt van de uitgever waar Lemmy zich ook enorm aan gestoord heeft is het ontbreken van de Franse vlag op de cover van dit album. En laat het daar nu net over gaan op dit album. Een enorme blunder van Sony (het label van dit album)eigenlijk.

Jammer dat ik maar 3 favo nummers mag aanvinken bij dit album, want het zijn er eigenlijk wel 7.

Er is eigenlijk maar weinig belangstelling voor dit Motorhead album hier op mu.me. Jammer eigenlijk, want hij is enorm de moeite waard vind ik. Deze heb ik nu al 3 week non stop in de cd speler van de auto zitten, en nog steeds kan ik er maar geen genoeg van krijgen. De nummers 5 en 6 skip ik altijd, nummer 7 en 11 draai ik nu inmiddels wel, maar ook die nummers skipte ik eerst ook altijd, maar vind ik nu wel ok. Zonder de nummers 5 en 6 had ik deze ook een vette 5* gegeven.